​Prawdopodobnie świątynia została wzniesiona z kamienia oraz cegły na przełomie XV i XVI wieku.

Po pożarze w początkach XVII w. odbudowano ją w 1610 roku przez ówczesnych właścicieli wsi, rodzinę von Stosch.

W 1755 roku do kościoła dobudowano zakrystię.

Poważnym uszkodzeniom obiekt uległ w trakcie działań wojennych, w lutym 1945 roku.

Całkowita odbudowa świątyni nastąpiła dopiero w latach 1967 - 1969.

​

Kościół jest jednonawową budowlą zorientowaną o założeniu późnogotyckim z przyporami.

Dwuprzęsłowa nawa zwieńczona jest sklepieniem krzyżowym, do której przylega jednoprzęsłowe,

prostokątne prezbiterium także nakryte sklepieniem krzyżowym.

Na osi świątyni od strony zachodniej znajduje się prostokątna, przechodząca w ośmiobok wieża,

przykryta stromym, ostrosłupowym hełmem.

Od strony północnej przylega do niej jednokondygnacyjna zakrystia, zaś do części nawowej kościoła,

od południa - prostokątna kruchta.

Otwory okienne o wykroju odcinkowym lub prostokątne, zamknięte kamiennymi obramieniami renesansowymi.

Dachy świątyni ceramiczne, dwuspadowe lub pulpitowe.

Ostatniej gruntownej renowacji kościoła dokonano w latach 1997-1999.

​

W skromnie wyposażonych wnętrzach na uwagę zasługuje malowana, drewniana balustrada loży kolatorskiej z 1610 roku oraz liczne renesansowe kamienne płyty nagrobkowe.

W południowej części muru okalającego teren kościelny znajduje się krzyż pokutny.